In aanloop naar de European Running Championships van 13 april – waar ik pacer ben voor 3u45 – moest ik dringend op zoek naar kilometers. Zo had ik mijn oog laten vallen op een nieuwe wedstrijd in Kortrijk: de Lux Loop. De organisatie was in handen van Lux vzw, een creatief platform dat ervaring heeft met evenementen in verschillende domeinen: festival, (kinder) animatie, comedy, quiz en nu dus ook een loopwedstrijd.
Zoals je van een creatief platform kunt verwachten, kozen de initiatiefnemers voor een origineel concept met een twist. De Lux Loop bestond namelijk uit een rondje van 2,1 kilometer dat je moest afleggen binnen de 15 minuten. Slaagde je daarin, dan mocht je starten voor een volgend rondje. De wedstrijd had een duur van vier uur en de kampioenen in hoofdrekenen weten al meteen dat er maximum 16 rondjes konden worden afgelegd of een totaalafstand van 33.6 kilometer. De perfecte setting voor een langeduurloop.
Mooi, maar pittig rondje
Om 9 uur ging het nadarhekken voor de eerste keer open en een honderdtal lopers begon aan het eerste rondje. Het moet gezegd: het was echt een mooi rondje. Heel wat afwisseling, veel natuur en het lentezonnetje maakte het helemaal af. Niet onbelangrijk detail: onderweg lagen er ook meer dan 35 hoogtemeters te wachten en die waren vooral geconcentreerd in de pittige trap die leidt naar het uitkijkpunt, de libel.
Terwijl sommigen er meteen een lap opgaven, bengelde ik achteraan het peloton. Links en rechts een praatje maken, mensen aanmoedigen, … Al na enkele ronden waren er enkelen die de handdoek in de ring wierpen. Overigens heel veel respect voor deze mensen die op hun manier grenzen hadden verlegd. Sommigen hadden in jaren niet meer aan sport gedaan.
Zelf bleef ik mijn krachten goed doseren want ik wou de wedstrijd helemaal uitlopen. Halverwege elke beklimming schakelde ik over naar wandelen waardoor mijn hartslag minder piekte. Na een tiental rondjes was het peloton al meer dan gehalveerd. De microman zorgde voor een verrassing door aan te kondigen dat de liefhebbers vier extra rondjes konden lopen om zo aan de marathonafstand te komen. Een voorstel dat wel heel aanlokkelijk klonk.
Gashendeltje open
Net voor de start van het laatste rondje mochten de negen overlevers poseren voor een groepsfoto. Daarna vertrokken we voor het allerlaatste lusje. Had ik tot nu de hele tijd op reserve gelopen, dan kriebelde het om het gashendeltje eens open te draaien. Een snelheidsprikkel zou wel geen kwaad kunnen in de opbouw naar het EK, zo redeneerde ik. Voor het eerst liep ik de trappen naar boven en dat ging nog verbazend vlot. Onderweg bedankte ik de seingevers. Nog één keer het brugje over en bij het ingaan van de laatste rechte lijn zag ik de klok met daarop nog bijna vijf minuten. Mijn laatste rondje was met voorsprong het snelste. Een officiële uitslag is er niet, maar ik kwam als vijfde over de streep.
