De Franse Opaalkust heeft alles wat het hartje van een trailrunner sneller doet slaan: hoogtemeters, een massa trage en onverharde wegen en afwisselende landschappen met prachtige vergezichten. Dat al dit lekkers op amper een uurtje rijden van Kortrijk ligt, maakt van deze regio het trailwalhalla voor de Vlaamse trailrunner. Gelegen aan de voet van Cap Blanc Nez op amper enkele honderden meters van de zee vormt Escalles de ideale uitvalsbasis voor een driedaags trailrunweekend. De interesse voor het trailrunweekend was enorm groot want al na enkele uren waren alle tickets de deur uit.
Om vijf uur vrijdagmiddag staan de eersten van de 20-koppige bende al te wachten aan ons vakantiehuis Coeur de la Mer. Het is een recente vakantiewoning met werkelijk alle comfort, inclusief wellness en een eigen cafeetje. De toewijzing van de kamers verloopt heel vlotjes en na een broodmaaltijd met verse soep trekt iedereen de loopkleren aan voor een eerste verkenning van de omgeving. In de duisternis beginnen we aan een nighttrail met op korte afstand een pak hoogtemeters want zowel de wandelaars (totaal 5 kilometer) als de lopers (totaal 8 kilometer) overwinnen een eerste keer Cap Blanc Nez, een beklimming met toch meer dan 140 hoogtemeters.
Daarna is het tijd voor een welkomstdrink. Het is intussen ons vijfde trailrunweekend en het valt telkens weer op hoe snel individuen een hechte groep vormen. Dat is nu niet anders. Een gemeenschappelijke passie is hiervoor de instantlijm. Bij het brandende haardvuur – merci Urs – en bij een glaasje wijn of bier overlopen we het programma van het weekend.
In het spoor van Wout
Na een uitgebreid ontbijt vertrekken even later de verschillende groepjes voor hun tocht. Niemand hoeft alleen te lopen. Een uitgepijlde tocht van een 8-tal kilometer (Les Balcons d’Escalles) vormt de basis van deze trailloop. Voor de lopers die houden van het langere werk, is er ook een uitbreiding tot 17 kilometer voorzien. Iedereen komt dus aan zijn trekken. Het parcours ligt er ijzig bij en dat zorgt voor enkele schuivertjes, maar gelukkig zonder erg.
Klimbenen zijn welkom want op alle afstanden moeten er toch wat hoogtemeters overwonnen worden. Zonder het te beseffen, lopen we tweemaal over de Kanaaltunnel die in het plaatsje Sangatte onder de grond gaat. We zien opnieuw de Cap Blanc Nez en in het daglicht ziet het er toch helemaal anders uit. De laatste beklimming is het opnieuw glijden, maar iedereen bereikt vlotjes de top. Via een afdaling tussen de schapen, bereiken we onze vakantiewoning. Net voor het einde komen we aan het punt waar Wout Van Aert bijna drie jaar geleden zijn indrukwekkende rush naar winst in de Tourrit met aankomst in Calais begon.
Afrikaanse savanne
Een pastamaaltijd later maakt iedereen zich op voor de prachtige duinenwandeling Dune de la Slack. Het eerste gedeelte stappen we op het brede strand in de richting van het Vaubanfort in Ambleteuse. Daarna worden we ondergedompeld in een uniek natuurgebied dat soms aan de Afrikaanse savanne doet denken. Gelukkig komen we geen olifanten of leeuwen tegen.
Thuisgekomen staat Karin al klaar met zelfgemaakt stoofvlees, appelmoes en kroketjes. Op die manier kunnen we de verbruikte calorieën snel weer aanvullen. Daarna trekt zowat iedereen naar de wellness (infraroodcabine, sauna, whirlpool) of springt de buitenjacuzzi in. De ideale ontspanning na een actieve dag.
IJsbeer
Op zondagmorgen staat er opnieuw een trail op het programma. In het naburige dorp Wissant volgen we een uitgestippelde route: les Hauteurs de Wissant. Die voert ons naar de Mont du Couple, het hoogste punt van de regio. Ook de Duitsers wisten dit want tijdens de Tweede Wereldoorlog bouwden ze hier heel wat bunkers. Er ligt hier nog aardig wat sneeuw en op die bevroren ondergrond komt er wel wat techniek kijken. Even later volgt het hoogtepunt van het weekend. Plots stormt een groep everzwijnen (een rotte is de officiële naam) voorbij. Naargelang de bron waren het er twintig tot vijftig. Zo indrukwekkend was de aanblik.
Terug in Wissant aangekomen duiken we een gezellig cafeetje binnen waar een lekkerre picon op ons wacht. Sommige lopers hebben nog de moed om de laatste vijf kilometer naar de vakantiewoning al lopend af te leggen. Na een laatste middagmaal draait de wellness weer overuren. Om af te sluiten, wandelen we in groep nog eens tot aan de zee. Bart zorgt voor het spektakel door bij vriestemperaturen de zee in te duiken. Van karakter gesproken. Een mooie apotheose van een geslaagd, maar vooral warm trailrunweekend.
Enkele getuigenissen:
K.E.: “Dit was een weekend puur genieten met jullie, lieve mensen, een heerlijk verblijf en catering, prachtige natuur en de lentezon vandaag als kers op de taart. Merci’
B.D.: “Wat voelde dit weekend weer aan als thuiskomen. Dikke merci allemaal voor de fijne compagnie, hier ga ik ongetwijfeld nog lang van nagenieten.”
E.C.: “SUPER genoten van dit prachtige weekend. Bedankt voor de organisatie, het samenzijn en om me op te nemen in de groep. Mercietjes.”
